قلیان - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
قَلیان یا غُلیان (به معنی قل قل کننده) نام یک ابزار تدخین تنباکو است که با عبور دود از تنگ قلیان برای خنک کردن و تصفیه دود تنباکو ،آن را به ریه فرو میبرند.. این ابزار در خاورمیانه، آسیای مرکزی و شمال آفریقا متداول است.